top of page
![](https://static.wixstatic.com/media/659d51_57d1b7d894a7489cbc61669e97ff2a52~mv2.jpg/v1/fill/w_1160,h_144,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,enc_auto/659d51_57d1b7d894a7489cbc61669e97ff2a52~mv2.jpg)
![polski](https://static.wixstatic.com/media/659d51_1f1598ba66634959a493c311c1c62d0f~mv2.gif)
![English](https://static.wixstatic.com/media/659d51_b0f773fd4abc4fd393092a52df808736~mv2.gif)
![polski](https://static.wixstatic.com/media/659d51_1f1598ba66634959a493c311c1c62d0f~mv2.gif)
![English](https://static.wixstatic.com/media/659d51_b0f773fd4abc4fd393092a52df808736~mv2.gif)
obiekt geometryczny samopodobny, tj. obiekt dający się podzielić na N części podobnych, z których każda, tak jak obiekt początkowy, jest dzielona na N części podobnych itd.
Tworzony w ten sposób obiekt charakteryzowany jest wymiarem ułamkowym.
Fraktale wprowadził w roku 1975 Benoit Mandelbrot; znajdują one zastosowanie m.in. w grafice komputerowej.
Naturalnymi fraktalami są obiekty geograficzne, np. zatoka morska przedstawiona w małej skali po przejściu do skali większej widoczna jest jako zbiór zatok mniejszych.
Tworzony w ten sposób obiekt charakteryzowany jest wymiarem ułamkowym.
Fraktale wprowadził w roku 1975 Benoit Mandelbrot; znajdują one zastosowanie m.in. w grafice komputerowej.
Naturalnymi fraktalami są obiekty geograficzne, np. zatoka morska przedstawiona w małej skali po przejściu do skali większej widoczna jest jako zbiór zatok mniejszych.
Ilustracja fraktala - konstrukcja śnieżynki
![](https://static.wixstatic.com/media/659d51_0aa61f9b62584deb9f81805a1f61dd61~mv2.jpg/v1/fill/w_510,h_501,al_c,lg_1,q_80,enc_auto/659d51_0aa61f9b62584deb9f81805a1f61dd61~mv2.jpg)
bottom of page