top of page
37
termin ten ma w informatyce i geomatyce wiele znaczeń, w zależności od kontekstu.
1. W znaczeniu ogólnym – struktura składników, ich wzajemne powiązania, zasady i wskazówki rządzące ich projektem i rozwojem w czasie.
W informatyce:
2. Ogólnie – organizacyjna struktura systemu lub komponentu.
3. W języku UML – organizacyjna struktura systemu komputerowego, jako ramowa, ogólna budowa tego systemu.
Architektura może być rekurencyjnie rozkładana na części współdziałające ze sobą za pośrednictwem interfejsów (patrz: interfejs), na powiązania łączące te części i na ograniczenia dotyczące zestawiania tych części w całość.
4. Architektura jest kompozycją:
a) w znaczeniu technicznym – komponentów (patrz: komponent) mających określoną funkcjonalność, dotyczy to także ludzi współdziałających z systemem komputerowym,
b) w znaczeniu operacyjnym – określonych wymagań ustalonych dla osiągnięcia określonych na wstępie celów i zadań,
c) w znaczeniu systemowym – międzykomponentowych połączeń, dla których jest zdefiniowany sposób przepływu informacji.
W sensie przyjętym w specyfikacjach OpenGIS:
5. Abstrakcyjny techniczny opis systemu lub zbioru systemów.
Współczesne architektury informatyczne wykorzystują koncepcję interoperacyjnych (patrz: interoperacyjność) interfejsów dla umożliwienia producentom oprogramowania osiągnięcia zintegrowanego, spójnego i płynnego przesyłania informacji, który może być zaimplementowany w heterogenicznych (patrz: heterogeniczny), ale jednocześnie komunikujących się ze sobą systemach informatycznych. Specyfikacje OpenGIS definiują interoperacyjne interfejsy (patrz: interfejs) umożliwiające włączenie do takiego przepływu także geoinformację (patrz: geoinformacja). Architektura bazująca na modelach pojęciowych (patrz: model pojęciowy) jest na tyle ogólna, że nie zawiera szczegółów dotyczących konstrukcji systemu.
Termin ten nie występuje w normach grupy ISO 19100 ale jest często używany w dokumentach dotyczących inicjatywy INSPIRE.
Zgodnie z ISO/IEC 42010:2007, podstawowa organizacja systemu (patrz: system) wyrażająca się w jego częściach składowych, ich wzajemnych relacjach oraz relacjach z otoczeniem, a także zasady jego projektowania i ewolucji.
JM – Grudzień 2005
1. W znaczeniu ogólnym – struktura składników, ich wzajemne powiązania, zasady i wskazówki rządzące ich projektem i rozwojem w czasie.
W informatyce:
2. Ogólnie – organizacyjna struktura systemu lub komponentu.
3. W języku UML – organizacyjna struktura systemu komputerowego, jako ramowa, ogólna budowa tego systemu.
Architektura może być rekurencyjnie rozkładana na części współdziałające ze sobą za pośrednictwem interfejsów (patrz: interfejs), na powiązania łączące te części i na ograniczenia dotyczące zestawiania tych części w całość.
4. Architektura jest kompozycją:
a) w znaczeniu technicznym – komponentów (patrz: komponent) mających określoną funkcjonalność, dotyczy to także ludzi współdziałających z systemem komputerowym,
b) w znaczeniu operacyjnym – określonych wymagań ustalonych dla osiągnięcia określonych na wstępie celów i zadań,
c) w znaczeniu systemowym – międzykomponentowych połączeń, dla których jest zdefiniowany sposób przepływu informacji.
W sensie przyjętym w specyfikacjach OpenGIS:
5. Abstrakcyjny techniczny opis systemu lub zbioru systemów.
Współczesne architektury informatyczne wykorzystują koncepcję interoperacyjnych (patrz: interoperacyjność) interfejsów dla umożliwienia producentom oprogramowania osiągnięcia zintegrowanego, spójnego i płynnego przesyłania informacji, który może być zaimplementowany w heterogenicznych (patrz: heterogeniczny), ale jednocześnie komunikujących się ze sobą systemach informatycznych. Specyfikacje OpenGIS definiują interoperacyjne interfejsy (patrz: interfejs) umożliwiające włączenie do takiego przepływu także geoinformację (patrz: geoinformacja). Architektura bazująca na modelach pojęciowych (patrz: model pojęciowy) jest na tyle ogólna, że nie zawiera szczegółów dotyczących konstrukcji systemu.
Termin ten nie występuje w normach grupy ISO 19100 ale jest często używany w dokumentach dotyczących inicjatywy INSPIRE.
Zgodnie z ISO/IEC 42010:2007, podstawowa organizacja systemu (patrz: system) wyrażająca się w jego częściach składowych, ich wzajemnych relacjach oraz relacjach z otoczeniem, a także zasady jego projektowania i ewolucji.
JM – Grudzień 2005
bottom of page