top of page
polski
English
polski
TYP
English
TYPE


1. Ogólnie w informatyce – właściwość elementu, takiego jak stała, zmienna, argument lub wynik operacji, określająca zakres (a przez to rodzaj) wartości, jakie mogą być przypisane temu elementowi.
W językach programowania i platformach przetwarzania rozproszonego obok typów definiowalnych występują z reguły typy standardowe (inaczej: predefiniowane, wbudowane), takie jak integer, float, double, typ logiczny (patrz: typ logiczny) i string jako ciąg znaków reprezentujących tekst.

2. W obiektowości – określenie rodzaju i zakresu wartości, jakie mogą być przypisane obiektom (patrz: obiekt), ich atrybutom (patrz: atrybut) i operacjom stosowanym do tych obiektów.
Deklarowanie typów jest mechanizmem ograniczającym budowę obiektów i ich elementów, a także ograniczającym kontekst zastosowania tych elementów.

3. W języku UML i w konsekwencji także w normach grupy ISO 19100 – stereotyp klasy przeznaczony do określania dziedziny (patrz: dziedzina) (domeny) obiektów (patrz: obiekt) będących egzemplarzami (patrz: egzemplarz) (wystąpieniami) tej klasy, w tym także do określania operacji, jakie mogą być zastosowane do tych obiektów.

Klasa oznaczona stereotypem «Type» może mieć atrybuty (patrz: atrybut) i powiązania (patrz: powiązanie), ale nie musi mieć metod.

Patrz także: nadtyp (patrz: nadtyp), podtyp.

bottom of page